ویژگیهای کلی گونههای خرما
این مطلب توسط پروازیاران سیرنگ منتشر شده است
معمولاً نخلها دارای تنههایی بلند و بدون شاخه هستند و همیشه در بالای آن مجموعهای از برگهای بزرگ، مرکب به رنگ سبز قرار دارد. نخلها درختانی بلند با تنههای مخروطی و دارای برگهای انتهایی هستند که در مناطق گرمسیر میرویند، به طور کلی خرما، میوهای خوراکی است که همه قسمتهای آن قابل خوردن است. خانواده نخل دارای گیاهانی با ساختاری یکشکل و یکنواخت هستند و در تمام مناطق استوایی و مرطوب تیرهای بزرگ محسوب میشود.
در همه گیاهان این تیره، ریشه برای رشد نیاز به (گرما + رطوبت) دارد.
کاربرد خرما و اهمیت اقتصادی آن:
از مغز برخی نخلها در کشورهای هند و مالزی، آرد نشاستهای استخراج میشود. شیره برخی از آنها در تهیه نوشیدنیها به کار میرود. استخراج روغنی خوراکی از نارگیل و بعضی نخلها صورت میگیرد که "روغن نخل" نامیده میشود. الیاف فیبری فراوانی نیز از برگ برخی نخلها تهیه میشود. در گونهای از نخلها از آلبومن دانههای آن، تحت عاج گیاهی (کوروزو) استفاده میشود.
شرایط محیطی مورد نیاز نخل خرما عبارتند از:
درجه حرارت: خرما در آب و هوای گرم و خشک، نور فراوان و گرمای زیاد بهتر رشد میکند؛ به طوری که در دمای بین ۱۰_۴۰ درجه سانتیگراد رشد خوبی خواهد داشت ولی در زمان رسیدن میوه به دمای بیشتری نسبت به این محدوده نیاز دارد.
نور: به جهت فتوسنتز گیاه اهمیت دارد. لذا وجود نسبت مناسب برگ به خوشه از جهت تولید مواد غذایی کافی و رشد و تکامل میوه لازم و ضروری است؛ البته این نسبت وابسته به منطقه و رقم دارد. از آنجا که شبکه شاهبرگهای خرما در تمامی جهات گسترده شده است، در نتیجه می تواند از نور حداکثر استفاده کند. همچنین برای فرار از گرمای شدید و تعریق زیاد، تغییر زاویهی برگچهها را خواهند داشت.
رطوبت: نیاز نخل خرما به هوای خشک بیشتر است. در هنگام گلدهی هوای مرطوب در تلقیح گلها سبب ایجاد مشکل میشود، همچنین در زمان رسیدن میوه، رطوبت بالا باعث آسیب به میوه و ترششدن میوه (کاهش کیفیت) میشود. غیر از این موارد، رطوبت نسبی بالا باعث بروز بیماریهایی چون بیماری قارچی میگردد و به میوه آسیب میرساند.
نسیم نصیری، تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۲/۱۸
نخیلات
خرما
نخل
پهپاد
کشاورزی
سیرنگ